Ik hoef niet los te laten
maar het laat mij los
omdat het niet meer resoneert
met wie ik op dit moment ben.

Dit zijn woorden die voor mij staan voor persoonlijke groei. De afgelopen weken gebeurde er weer veel in mijn kleine kikker leventje. Ik kan soms onstuimig zijn, mijn gevoel niet goed onder woorden kunnen brengen maar er wel op reageren en acteren. Sommige noemen dat wild, woest en anderen noemen dat mijn sensitieve zijn, mijn gevoelige ikje, mijn passie. Ikzelf noem het mijn pure onhandigheid in de meeste pure zin van het woord. Het is niet (altijd) handig. Het is wel duidend. Het is wel puur. En met een beetje rust en liefde kan ik mezelf dan weer tot rust manen. Kan ik woorden geven. Kan ik toelaten.

Maar wat er ook is in het kader van dingen loslaten en geen controle willen is dat ik het ook echt niet meer wil. Ik wil niet meer direct acteren, niet zo kort op de bal zitten, niet (weg) springen. Maar gewoon ademen, detachen, in mijn eigen energie blijven. Dat past me beter. Dat is wat ik al jaren wil leren en steeds beter leer.

Dus het mag mij loslaten. 
Het past me niet meer. 
Het resoneert niet meer. 
Dank voor de goede zorgen….jij lieve controlerende, snelle jij.
Je hebt me veel gebracht, maar ga maar even op het bankje zitten.
Catch you later…

Wat mag jou loslaten? 

Ik zie je.
Liefs, Dominique