De hoeveelheid tijd die we besteden aan het spreken over ons ‘ik’ en dus het cultiveren daarvan is slechts het gevolg van het verlangen naar een ‘ik’ en dat legt alleen maar de opdracht van het hebben van ‘ik’ bloot maar is niet het bewijs is van een werkelijk bestaande ‘ik’.

Of ‘jezelf kwijtraken…wat dat ook moge zijn, jezelf kwijtraken…’

Ik lees dit boek: de afhankelijkheidsverklaring van Rebekka de Wit. Ik ben fan. Rebekka (weer)legt dagelijkse gedachtes en vraagstukken. Zo ook over het wel of niet bestaan van een ‘ik’. Iets waar de maatschappij zich veel op richt. Het individu en de ontwikkeling daarvan. En dat gaat helaas ook veelal ten koste van het collectief —> dat wat ons uiteindelijk allemaal sterk maakt.

We doen niks en zijn niks zonder de ander, zonder hulp van de ander, zonder inspiratie van de ander.
Het zou ons sieren en helpen als we ons meer richten op het samen, het team, het zien van elkaars kwaliteiten boven het alleen maar willen ontwikkelen van jezelf, leer van elkaar.

“What is so precious about this I that it should survive?”

Dit boek is een heerlijke aanrader.
#vakantieleesvoer

Ik zie je!
www.PraktijkEigen.nl